Viva Afrika

Jaja, raar mannen…..

Op een zekere nacht werden we wakker rond 3 uur. Heel veel honden in de buurt waren aan’t  blaffen, de boeren waren aan’t roepen en we hoorden veel stemmen in onze tuin. Ik keek door het raam en zag 8 mannen in onze tuin. Een paar zelfs met helmen op en stokken in hun handen. Wat was er nu gebeurt? Een of ander beest*  had een kieke doodgebeten van onze onderbuur. Die sloeg groot alarm en alle nachtbewakers van de omliggende huizen gingen op klopjacht achter dit dier. Wij zijn de enige tuin zonder hond dus ge moogt één keer raden waar da beest zich ging verstoppen. Allé al die bewakers en hun honden liepen dus rond in onzen hof en ze hadden het gevonden, ergens naast ons slaapkamer. Natuurlijk al die gasten roepen en tieren (want ze doen graag druk). We hoorden wat kreetjes en dan nen doffe boenk en’t beest was dood. Al de gasten weg, dus terug rust….dachten we. Een half uur later gingen ze da dier begraven terug naast ons raam maar nu wat verder. Uiteindelijk werd het toch terug stil.

* Afrikaanse veelvraat

Het is het einde van de maand en hier is het de gewoonte dat er dan grote ‘toetsdagen’ zijn waardoor onze bliolessen weg vallen en we andere taakjes moeten  doen zoals mee toetsen afnemen en anti-afkijkbrigade spelen. Het eten mee uitdelen....

 

 

 

 

 

 

 

 

 Dinsdag waren we wat vroeger vertrokken om kennis te maken met ons Fieke haar nieuwe Juf (Juf Sarah uit Nieuw -Zeeland), het lijkt ons wel een tof jong madammeke. We hebben samen ook de school verkend en Fie vond het dik in orde zeker omdat er groot speeltuig op de speelweide staat. We moeten zeggen het is echt kei mooi en rustig  gelegen, kleine klasjes (12 kindjes) in haar klas zit nog een Vlaams jongetje (dat hier al 2 jaar woont) waarmee ze Vlaams kan praten en die haar wat wegwijs maakt op de school. In heel de school zitten 7 Vlaamse kindjes dus ze heeft we wat aansluiting.

  

 

 

 

 

We moesten die dag ook haar ‘schooluniform’ kopen waarvan we dachten dat ze dat echt niet leuk ging vinden maar ja, zie maar ze vindt het nog tof ook.

 

er is nog wel wat retouche werk aan.

ze is vooral blij met haar "Hello Kitty "rugzak

 

 

 

Ze moeten allemaal zwarte schoenen dragen en dat hadden we niet dus moesten we met de ‘dalladalla’ (kleine minibusjes) naar Arusha om die schoenen te gaan kopen. Op zich is dat al een avontuur want die heel jonge opgefokte chauffeurkes rijden gelijk zotten, ni te doen. Dan zit er vanachter ne maat in die het geld komt innen. Die rit kost 500 Shilling (25 cent) maar die gastjes proberen geregeld de Mzungu’s (white man) op te lichten. En den deze probeerde dat dus ook. Maar dan kennen ze de Goossens nog niet. Toen we aan onze halte waren had die gast ons wisselgeld (1000 shilling) niet terug gegeven en die wou het daar ook bij laten. Anneke trekt aan zijn mouw om da te vragen en meneerke weet natuurlijk van niks. Na veel vijven en zessen hebben we toch wat terug gekregen.

Allé mottige zwarte schoenen gaan kopen, lekker wat gegeten van straatventers en terug naar huis. We komen aan en onze nachtbewaker die geen dienst had kwam af en stak een brief in mijn handen…..’Mister Joe you are my best friend…blablabla… do you want to buy a bycicle for me?’ Ik dacht die is ni goe wijs zeker, die denkt da welle kei rijk zijn. Soit allemaal ni zo erg, we dachten we zullen daar morgen wel een rustig klapke mee doen eerst tijd voor een doucheke. Geen ellentrik  dus geen warm water………………

Dat is Afrika, maar wassen doen we ons morgen wel. Onze zwarte voeten vallen hier toch ni op.

we knutselen veel met de foam klei

papa heeft een poppenhuis gemaakt
 

 

Africa life

Morgen is het test van de Swahili lessen, pff niet gemakkelijk. Ze hebben hier voor elk woord of uitspraak nog eens 4 andere woorden en sommige zijn gewoon amper uit te spreken. Probeer maar eens, "uneandeleaje of umachidaje".

Het is hier momenteel heel hard aant regenen en de electriciteit is weeral uitgevallen. Ja, dat hebben we toch bijna elke dag voor, soms voor tien minuten maar soms voor uren. Onze Jo gaat nu douchen met kaarsen, alle geluk dat we het warm water hebben opgezet voor de electriciteit uitviel.
We hebben hier een vat staan, dat we regelmatig moeten vullen anders komt er geen water uit de kraan of is er te weinig druk. En dan hebben we een aparte schakelaar die we moeten opzetten om warm water te maken. Dat duurt zo ongeveer 2 uur maar dat blijft wel lang warm.

Kleren wassen is hier met de hand, als er iemand tips heeft om dat deftig te doen, die zijn steeds welkom. Ik laat dat maar wat trekken, zit daar dan wat in te rommelen en te wrijven, ondertussen ben ik ook al helemaal nat en moet ik de muggenspray gebruiken want anders sta ik vol muggenbeten. Ik ga er wel sterke armen van krijgen.

We hebben hier ook dag en nacht bewaking, dit nog tot het einde van de maand. Vanaf september alleen nog nachtbewaking. Het is hier precies een burcht met de tralies voor de ramen en deuren, ijzer poort aan de oprit en dan nog een echte lange Massaai voor de deur. Alleen vervelend als die 's nachts begint te bellen, het is hier ook maar enkel glas.

Groenten en fruit zijn hier super lekker en heel goedkoop. We kopen ze onderweg naar of van school bij de kraampjes langs onze weg. We hebben zo al ons favoriet winkeltje waar we onze tomaten, komkommer , sla, mini banaantjes (Fieke is daar dol op) en overheerlijke advocado's kopen.
Voor de rest kun je in Arusha centrum, met wat zoeken, alles vinden. Je krijgt  hier bij alles, het stof er gratis bij.

Ik ga nu ook lekker gezellig met de kaarsen in bad want morgen is het weer werkendag, dus vroeg opstaan.

Lala salama,

Rat in the kitchen

We hebben de laatste observaties gedaan in de klassen en dat was goed ook want wij en de leerkrachten waren het beu aan’t worden. We hebben natuurlijk nu nog nen hoop type werk om al die observaties uit te typen.

Ons werk begint stil aan wat vorm te krijgen. We hebben een rooster opgemaakt met de dingen die we de komende weken gaan doen. Alleen nog afwachten of dat vlot gaat verlopen. We zijn ook gestart met een project over het behoud van de olifanten en de bescherming van de rangers. Zij zijn degenen die in de vuurlijn staan met de stropers en er worden er hier serieus wat ‘rangers’ gedood.( Zie ‘www.thethingreenline. org’)

We doen dit samen met de school waar ons Fieke gaat zitten. 4 oktober gaan we een optocht doen in Arusha met de oudste kinderen van onze school. Om dit alles wat vorm te geven gaan de komende maand, al de knutselwerkjes in teken van dit project staan. We gaan ook een projectmuur maken waar alles tegen komt te hangen zodat heel de school kan zien wat we al gemaakt hebben.

We zaten met een extra huisdier in onze stulp. De opslagruimte begon een beetje te ruiken naar pipi (int Swahili wil pipi snoep zeggen en kaka is broer) maar wij hebben het dus over onze Vlaamse pipi. Na wat zoekwerk hadden we door dat er een rat zat die daar al een aantal dagen opgesloten zat omdat wij de deur altijd dicht deden. Nu eenmaal dat je weet dat er een rat zit ben je niet meer zo scheutig om daar bijvoorbeeld de suiker of de koffie gaan te halen. Dus hebben we een muizenval gekocht met het idee dat de klus rap geklaard zou zijn. Niets was minder waar. De eerste keer hebben we de rat de val horen verschuiven tot onder de koelkast en zodat die klep niet kon openslaan. De tweede keer had ze gewoon de kaas van de val gegeten. Dus vooraleer ik de derde keer kaas op de val wou leggen dacht ik ‘ik al die val toch eerst eens testen met een borstelsteel om te zien of die val wel werkt. En inderdaad dat ding deed het nog goed, maar ondertussen had die borstelsteel mijn val helemaal kapot gemaakt. Dus geen muizenval meer en nog wel een rat in de berging. Carina en ons Fie waren totaal geen helden in muizenvangen dus moest Team ‘Smets-Goossens’ de klus klaren. Gewapend met 2 lege plastieken flessen en een borstel gingen we ten oorlog. We hadden het diertje uit zijn schuilplaats gekregen en nu liep da gelijk ne volslagen doorgedraaide kameleon door de keuken, springend tegen de deuren, Anne was gelijk ne wilde ‘Massaikrijger met haar flessen op da beest aan slagen en de Jo liep er nog eens achter met een borstel om da beest ne gerellige tik te geven. Het beest is uiteindelijk door nen tik van een lege waterfles buiten gekegeld en we hebben ze nooit meer terug gezien. Iets later hoorden we de kippen van de onderburen alarm slaan dus ik denk dat ze daar nu ergens zit.

Dinsdag zijn we het schooltje van ons Fie gaan bezoeken, amaai zeer leuke en mooie school ons Fie zag het direct zitten, maar ze moet nog wachten tot 3 september. Volgende week gaat ze kennis maken met haar nieuwe Nieuw-Zeelands juf Sarah.

Dit weekend hebben we nog een leuk uitstapje gedaan naar Arusha national park om ons wat te ontspannen. Weeral veel beesten gezien, vooral mooie apen.

  



Zondag genoten van het mooie weer en een lekkere BBQ. Het was een dubbel gevoel, leuk en triest: Leuk omdat die blaffende hond (vooral ’s nachts) weg is en triest omdat Carina morgen terug naar huis gaat.

 

Tembo

De eerste safari van ons Fie was een schot in de roos. Ze wou olifanten zien….en die heeft ze ook gezien. Ik denk dat ze er een 70- tal gezien heeft en dan nog nen hoop andere dieren: zebra’s, apen, struisvogels, dromedaris, wrattenzwijn enz.…

De rit naar het Tarangire nationaal park was dwars door Massai-country. Ongelooflijk hard leven dat die mensen hebben. Eenmaal aangekomen in het park, efkes inchecken en na 5 minuten zagen we de eerste wilde dieren al. Ons Fie ging door het plafond, ongelooflijk enthousiast… mooi om te zien. Eerst zagen we de olifanten van ver maar niet veel later echt van dichtbij en tegen het einde liepen ze rond onze auto. Wauw wat een beesten!

Tijdens deze vermoeiende dag zagen we dat ons Fieke niet zo lekker was en ze moest dan ook overgeven. Na 2 dagen was het nog niet beter en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Waar de dokter voorstelde om haar een nachtje te houden en haar wat vocht bij te geven omdat ze wat aan het uitdrogen was. Sarah en Carina hebben ons super gesteund in het ziekenhuis, ons gezelschap gehouden, eten en spullen gebracht,……ze waren fantastisch! Maar ons Fieke ook, ocharme dat dutske, ze hebben 3 keer moeten prikken voor ze een ader hadden gevonden. Nu zijn we allemaal terug thuis en het is leuk om te zien dat ze weer helemaal de oude is.

De zon is ondertussen ook al een beetje van de partij dus vandaag een luie dag thuis met buiten knutselen, buiten eten, spelletjes spelen en genieten van de zon en van mekaar. Als het weer het toelaat gaan we morgenmiddag lunchen en misschien zwemmen.

Volgende week dinsdag hebben we een afspraak met de directeur van Fie haar school, we zijn benieuwd! Het wordt volgende week ook een drukke week op de Baraa school maar meer daarover volgende keer.

 

 

 

 

2 filmpjes