PO BOX 61

Ons nieuw postadres:

 

SARAH ELLIS

tav. Jo, Anne & Fie

PO BOX 61

ARUSHA

TANZANIA

 

Meten en wegen en de Indische oceaan

Het was een drukke week op’t school.

Elk jaar worden de kinderen van Baraa onderzocht door een medisch team om hun gezondheidstoestand na te kijken.

Het team deed volgende dingen: oogtest, huidtest, tandcontrole, oor controle, hemoglobine test, meten en wegen.

Er zijn dit jaar ook weer een aantal dingen ontdekt: Leerlingen met slechte ogen, ondervoedingsverschijnselen door eenzijdige voeding, huideczema ’s,  slechte tanden,…. (de tandarts heeft op de school zelfs een tand moeten verwijderen) Directeur is ouders gaan moeten bijscholen op gebied van hygiëne etc…  Vrijdag krijgen de leerkrachten hun medische controle

Het gebeurde natuurlijk allemaal op z’n Afrikaans he. Die onderzoekers kwamen natuurlijk elke dag 3 uur te laat waardoor de planning in’t honderd liep, stopten veel te vroeg etc…. Organisatorisch een ramp maar na een tijdje hadden we toch een juist tempo en structuur gevonden.

Na deze drukke week hadden we na het weekend nog 2dagen verlof (ma, di). Dus ideaal om er nog eens uit te trekken. Een lange busrit (9 uur) naar de eindbestemming Pangani. Eenmaal daar aangekomen vertelde ze dat we nog een extra verlof hadden gekregen van de overheid (het had iets te maken met de stand van de maan) Dus wij een bericht sturen naar de directeur, die wist van niets maar ging het ‘onderzoeken’, natuurlijk horen we niets van hem terug die dag. We besloten dan maar om de buurt te verkennen.

Mooi, we hebben dan maar drie nachtjes gereserveerd in ‘Ngalawa retreat centre’ gerund door ne Waal die daar al 3 jaar woonde. 


 

Pangani zelf is een klein stadje aan de Indische oceaan. Waauuw prachtig! Verlaten stranden, palmbomen, warm zeewater…het complete tropische plaatje.

De dag nadien was de extra verlofdag inderdaad toegekend maar dat betekende dat we dinsdag wel zouden moeten werken en woensdag vrijaf hadden. Gebeld naar de coördinator, die melde ons dat niemand eigenlijk weet hoe het zat, de school was dinsdag open maar er waren weinig leerkrachten. Ze zei ‘het is hier totale chaos dus trek het u niet aan en blijf maar op congé tot woensdag’. ( Dat kwam goed uit want ons Fieke is deze week een hele week thuis.) We konden dus gerust op onze 2 oren slapen in de banda (rieten hut).

 

 

De dag nadien gezwommen, schelpen verzameld voor tante Leen en Oma, lekkere verse vis gegeten, garnalen, octopus……….mmm genieten. Gaan slapen met het geluid van de oceaan op de achtergrond, spinnen zeker 15 cm groot in het badkamertje maar die was snel weg…

’s Morgens wakker worden met in de tuin miljoenpoten zeker 20 cm groot en zo dik als mijn duim (diertjes doen niks wandelen daar gewoon wat rond), lekkere omeletjes eten, koffietjes drinken, zwemmen….., genieten van het gezin, het zicht. Het was echt een leuk en mooi lang weekend.

  

 

Op de terugweg hebben we de Kilimajaro gezien. (De foto is niet zo goed, foto's nemen uit een rijdende bus is niet zo gemakkelijk.)

 

 

Ons Fieke is 2 dagen mee naar Baraa en is een hele hulp tijdens de knutsel lessen. De leerkrachten waren onder de indruk van haar Engels en Swahili kennis.

 

Spijtig......

                                                  

Vandaag was het de grote internationale olifanten optocht.( 43 manifestaties over heel de wereld) Ik weet niet of ze er iets van op TV hebben laten zien. (wij hebben hier geen TV)

Maar,……. we zijn spijtig genoeg niet gewonnen. Er waren 11 organisaties die meededen aan de bannerwedstrijd en er waren een paar hele mooie banners bij. Ach,…… spijtig voor onze jongens die zo hard aan hun spandoek hebben gewerkt.

 

 

 

 

 

 




 

De eerste prijs was voor “Wanatoto foundation” een organisatie voor straatkinderen. Ze verdienen het om naar een nationaal park te gaan, beter dan al die rijkeluiskindjes van de internationale scholen.

Het was natuurlijk op zijn Afrikaans geregeld. Wij mochten op de eerst plaats staan (dit omdat we de enige deelnemende staatsschool waren), vlak achter de wagen met een super grote olifant op en we hebben wel voor bijna een kilometer alleen gewandeld. Die auto weg en wij maar volgen. (het leek wel een mini optocht)  Maar alles is in orde gekomen, uiteindelijk is iedereen samengekomen en was het een superleuke wandeling met veel toeschouwers, slogans roepen, dansen,….

 

 

 

 

 

 

Na de wandeling was er nog een speech van de minister maar die duurde en duurde en duurde,……..  Met als gevolg dat bij de prijsuitreiking het grootste deel van de organisaties/scholen al weg waren.

We hebben dan wel geen echte prijs gewonnen maar voor ons zijn de kinderen van Baraa ook winnaars.  Vizuri sana wanafunzi! ( heel goed gedaan leerlingen)

 

 

 

 

 

  

 

 

Wij willen winnen!

We zijn er klaar voor!! Onze spandoek is af en al zeggen we het zelf, hij is schitterend! Vrijdag is de optocht en hopelijk zijn we creatief genoeg geweest om een prijs te winnen. Een safari naar een nationaal park, ja dat zien we wel zitten en vooral voor onze kinderen.

 

Ons weekendje in Ol-Mesera was fantastisch, het was een klein Afrikaans paradijs voor ons. We zijn er met een daladala naartoe gereden, 3 personen, 2 uur, 9 euro. Het was natuurlijk weer spanning en avontuur, voorzichtige chauffeurs zijn het niet en we hadden heel de rit een ziek jongetje in de bus. Ocharme, hij zat daar ( op de schoot van een wildvreemd meisje), met zijn plastiek zakje rond zijn oren, voor 2 uur ziek te wezen. En dan wil ik het nog niet hebben over de geur.

Barbara (eigenares) heeft ons opgepikt in Mto wa Mbu en nog een 12 km verder zaten we midden in de natuur. ( ’s Nachts hoorden we de hyena’s huilen). We sliepen in een grote ingerichte tent met eigen badkamer en jawel elektriciteit en warm water. Het was vol pension en we hebben onze buiken daar goed vol gegeten, het was veel en lekker.  Het restaurant stond tussen 2 baobab bomen van 1000 jaar oud, die waren héél groot.  We hebben daar vooral geluierd, spelletjes gespeeld en genoten van de rust en van elkaar. We zijn gaan wandelen met een echte Masaai als gids, wauw wat een mooie kleuren en een echt vogelparadijs.

 

 Dat was onze tent





schoenen gemaakt van autobanden

Zondag zijn we vertrokken naar Ngorongoro maar met de belofte dat we ZEKER terugkomen. Wij een safari-jeep in en de eerste stop was een bezoek aan een Masaaidorp. Natuurlijk een toeristische attractie met dans, zang, springen, juwelenverkoop en dergelijke, alles om geld uit de toeristen hun zakken te halen.

 

 

 





 

 

 

Snel daar weg en dieren spotten. Wat hebben we gezien: hyena, neushoorns in de verte, nijlpaarden, jakhals en leeuwen en natuurlijk zebra’s, wildebeest, antilopen, flamingo’s,…

 

 

 

 

 

Het was een lange en vermoeiende dag en toen we thuiskwamen lag er een groene slang aan de poort op ons te wachten. Onze askari (nachtwaker) Erik heeft deze met zijn manchet letterlijk een kopje kleiner gemaakt. Wat een held!

Je merkt dat het regenseizoen op komst is, we hebben ’s nachts al veel regen, maar overdag als de zon er doorkomt is het al heel warm. We gaan ons binnenkort rubberlaarzen moeten aanschaffen want onze weg naar school bestaat grotendeels uit zandweg.

Ons Fieke haar eerste maand school zit er op en ze doet het goed. Geen tranen meer ’s morgens, vriendinnetjes op school, Engels spreken en verstaan gaat beter en beter, een echte flinke meid, we zijn er heel fier op!