Congé

We hebben genoten van ons weekje vakantie. Ons fieke, die had school dus was het fijn om eens een weekje met z'n tweetje te zijn. We hebben echter niet stil gezeten, eindelijk de nieuwe gordijnen laten vermaken en opgehangen (ziet er mooi uit, ons Fieke heeft zebragordijnen), 's middags eens gaan lunchen en ook 2 dagen op bezoek geweest bij St. Judes. Die school is opgericht door een Australische madam, en ze nemen alleen de armste en slimste kindjes aan. Wauw, wat een school en zo georganiseerd.

Ze hebben daar ook een internaat. Ja Mark daar zijn wij niks tegen, 600 bedden, met inwonende zusters en internaats juffen/ meesters die komen helpen met het huiswerk. Het lijkt wel een vakantieoord.





Maar ja , aan elke vakantie komt een einde dus zijn we er weer helemaal ingevlogen.

We hadden Amerikaanse dokterstudenten op bezoek en die kwamen ons helpen met de ontwormingspilletjes en een EHBO cursus geven. Tafuna na meza (kauwen en doorslikken), ik heb het wel meer dan 1000 keer gezegd.

We hadden ook nog een andere bezoeker. Hamfrey (leerling van Baraa) had een egel gevonden en dat was een groot succes bij de studenten. Ze hadden dat beestje bijna mee naar Amerika genomen.Wat een schattig ding.

Vant weekend zijn we gaan uit eten, tapas en mezes in een restaurant genaamd Damascus. Tegen dat we dat gevonden hadden ....alle geluk kregen we hulp van een stel leuke gasten die ons heel graag de weg toonden. We zaten daar moederziel alleen in dat restaurant met lage tafeltjes en banken en we kregen een dekentje tegen de kou, (heel gezellig) na een tijdje is ons Fie daar zelfs int slaap gevallen.

In Baraa staan de maandelijkse testen weer voor de deur wat weer wat verandering met zich meebrengt. We zijn ook gestart met wekelijkse vergaderingen waardoor hopelijk de communicatie gaat verbeteren. Het olifantenproject loopt op zijn einde. Deze week werken de kinderen van standard 6 de laatste spandoek af want volgende week vrijdag is het de optocht.

Deze vrijdag vertrekken we op weekend naar Ol Mesera (www.ol-mesera.com) in de  buurt van Lake Manyara en zondag vertrekken vandaar op dagtrip naar Ngorongoro.   We kijken er naar uit!
 

Knutselen en frutselen

De eerste schoolweek van ons Fie zit er op. Het was bij haar met zeer gemengde gevoelens. We hebben de indruk dat ze er graag is maar dat de taal soms nog een barrière vormt. Het is alsof ze in een klas zit waar ze chinees praten. Ze komt elke dag  thuis met vragen, gisteren vroeg ze , wat wil ‘beautifull week’ zeggen. Waarschijnlijk had Juf Sarah gezegd dat het een mooie week ging worden.

Soms gebruikt ze zelfs Engelse woorden zonder dat ze het weet. Papa waar is mijn shirt? Het Nieuw-Zeelands accent van juf Sarah zorgt soms voor verwarring: Ze kwam thuis met de vraag wat "heum" is. We begrepen haar niet direct maar na een tijdje begrepen we dat ze "home" bedoelde.

Dus we denken dat de taalbarrière na 3 maanden gaat doorbroken worden en dan gaat ze vooruit als een trein.
’S Morgens stapt ze als een flinke meid naar haar koets (zijnde een jeep uiteraard). Dan zeg ze ‘Juu’ en weg zijn ze.

Vorige week is ze nog een paar dagen mee naar Baraa geweest waar ze een grote hulp was voor de knutsellessen.(zie filmpje) Die we op donderdag en vrijdag doen. Voor ons Fie een goede les in assertiviteit, als ze iets niet graag had zei ze ‘hapana’ wat ‘nee’ betekent. We werken nog steeds rond het thema olifanten. De kleintjes laten we simpele maar leuke dingen doen, zelfs papier scheuren is voor hen een nieuwe ervaring , de grotere kinderen laten we spandoeken maken tegen ‘poaching’.

 

Na elke activiteit wordt er bijna gezongen. Na het knutselen werd er ook gezongen over een olifant die op de bus wou maar er niet in kon omdat hij te dik was ‘because I’m to big’  (zie filmpje)

De vrijdag namiddagen zijn de kinderen vrij maar de meesten blijven dan gewoon op’t school omdat er thuis niet veel te doen valt. Sommige klassen gaan gewoon samen zitten en beginnen te zingen. Andere klassen gaan dan weer onder een boom zitten en lezen voor uit de bijbel. (zie filmpjes)

 

 

Na ons werk wandelen we rustig met z'n drietjes
of met leerlingen naar huis en kopen nog wat bij onze groentenman.

op deze weg vinden we af en toe platgereden
 kameleons en slangen

Anneke koopt bijna elke dag een advocado
 

onze groentenman dacht dat het
 over een staatsportret ging.

 

Donderdag is Miguel (onze voorzitter) de school komen bezoeken om polshoogte te nemen van de werking. Diezelfde avond zijn we door hem uitgenodigd om te dinneren in Onsea house. Man, man, man… lekker ni te doen. We hebben ons te goed gedaan aan zeer lekkere wijn en ongelooflijke lekkere hapjes en alles wat er bij hoort, het was héééél gezellig.

’S Morgens op tijd er uit om ons Fieke naar’t school te laten gaan. Maar wakker worden doen we zo wie zo, ons Fie heeft hier namelijk een vriendje dat om 6.30 u de aanval inzet op zijn reflectie int het raam (zie foto). Dit duurt ongeveer een hele dag. Tik, tik,tik, tik…..

Nu hebben we een weekje vrijaf en de dagen verlopen rustig. Anne heeft haar voetjes en handjes laten doen door 2 mannen,  naar kapper Ali geweest,.... Ik werk wat in de tuin enz….. 

Alles verloopt hier naar wens op een Afrikaans tempo.

Kwaherini!

Grote groene verrassing!

Amaai, wat een leuke groene valies! We willen iedereen bedanken die heeft geholpen voor het samenbrengen van het materiaal:

Den Heiberg natuurlijk, die hebben het meeste werk gehad. Om alles in te  pakken en weg te doen. Kleine, Padre, Lange…

Tante Stefhanie voor het dierenboek en om dingen te gaan halen dat mijn broer niet durfde. (ondertussen ben je een doorwinterde T4 met nieuwe batterij)

Tante Micky, Louise en Anna voor de leuke DVD’s en tekeningen.

Mijn trouwe schoonbroer Mr Kurt, Marleentje en Elienepien voor het rondrijden naar de winkels en om voor ons en Fieke een verrassingspakket te maken.

Onze Jos voor de radio en de nodige elektronica.

Mijne maat ‘De Keppe’ voor de schitterende muziek en de updates… Spijtig dat de drankjes niet meer in de valies konden…

De collega’s van het Zonnebos voor de werkblaadjes, de stempels en het kopieerwerk. Dank u Patricia, An L, Nicolas, Snaaiers en Kokky.

Suzanne voor de medewerking en mijne ‘runners’

Moesten  we nog iemand vergeten zijn…

Aan jullie  ook nen dikke MERCI!!

Jo, Anneman en Fieke.

Loopschoenen gezocht

Vandaag naar de Safari Marathon gaan kijken en supporteren voor een 20-tal pupils van onze school die de 5 km liepen.

 

De start was om 7 uur ’s morgens dus we moesten zeer vroeg uit’ bed en dus met kleine oogjes met de daladala naar’t centrum . Toch nog op tijd aangekomen om de start te zien. ’T Was weer op zijn Afrikaans natuurlijk d.w.z  organisatorisch gezien zeer chaotisch. Na wat zoeken tussen de massa hadden we onze leerlingen gevonden. Ze stonden op ons te wachten aan de start(lijn) die er natuurlijk niet was. Hoe verloopt da nu denkt ge. Die mannekes staan daar natuurlijk mega-zenuwachtig (een 300-tal) en ongeduldig te wachten zodanig dat er per verstreken minuut een 2 tal meter gepikt wordt. Dus na tien minuten…..inderdaad stond iedereen 20 m te ver. Agh ja, natuurlijk als ze geen startlijn op de grond trekken… Dus soit, heel die horde terug 20 m achteruit krijgen met het nodige tumult.

Mwajabu, Ibrahim, Sarah, Jo en Fie

 

Moja, mbili, tatu en start…. ons mannen waren goed vertrokken, behalve eentje, die had geen loopschoenen en had veel te grote ‘docksides’ aan die in no time uitvielen en het meisje was gevallen de rest liep er natuurlijk gewoon over. Raar om te zien maar ons sterke madam stond gewoon recht als iedereen voorbij was en liep op 1 schoen verder.   

Wij moesten ons haasten naar het stadion om op tijd bij de finish te geraken en ons mannen te zien aan komen. We mochten maar op een bepaald stukje van de tribune waardoor niemand zijn klas of school  kon zien finishen (er stonden allemaal tentjes voor en het was aan de overkant van het stadion). We konden enkel de halve marathon lopers zien. En die liepen kei snel ik denk dat die op 1 uur en 5min  binnen waren.

Er waren er ook bij die er 2 uur en een half over deden maar die hadden dan wel een jeansbroek  en sandalen aan, wat met deze temperatuur ook een prestatie is.

Achteraf zijn ons gasten  nog bij ons komen zitten en hebben ze een ijsje gekregen.

Misschien gaan we volgend schooljaar een heus ‘running team’ opstarten omdat er potentieel in onze lopertjes zit. De 5^de ,6^de en 11^de  plaats waren voor Baraa Primary school.

Lopen is voor alle leeftijden, de laatste (halve marathonloper) was dan ook heel oud. Hij heeft er 4 uur over gedaan.





We gaan nu proberen  kindersportschoenen  te verzamelen om iedereen van het loopteam degelijke loop/sportschoenen te geven. Als iemand zich in België geroepen voelt om dit op poten te zetten laat het ons weten.  Laat ons zeggen vanaf maat 35. Het verzamelen is al genoeg, de verscheping gebeurt later wel.

Alvast bedankt.