We hebben de
laatste observaties gedaan in de klassen en dat was goed ook want wij en de
leerkrachten waren het beu aan’t worden. We hebben natuurlijk nu nog nen hoop
type werk om al die observaties uit te typen.
Ons werk
begint stil aan wat vorm te krijgen. We hebben een rooster opgemaakt met de
dingen die we de komende weken gaan doen. Alleen nog afwachten of dat vlot gaat
verlopen. We zijn ook gestart met een project over het behoud van de olifanten
en de bescherming van de rangers. Zij zijn degenen die in de vuurlijn staan met
de stropers en er worden er hier serieus wat ‘rangers’ gedood.( Zie
‘www.thethingreenline. org’)
We doen dit
samen met de school waar ons Fieke gaat zitten. 4 oktober gaan we een optocht doen
in Arusha met de oudste kinderen van onze school. Om dit alles wat vorm te
geven gaan de komende maand, al de knutselwerkjes in teken van dit project
staan. We gaan ook een projectmuur maken waar alles tegen komt te hangen zodat
heel de school kan zien wat we al gemaakt hebben.
We zaten met
een extra huisdier in onze stulp. De opslagruimte begon een beetje te ruiken
naar pipi (int Swahili wil pipi snoep zeggen en kaka is broer) maar wij hebben het dus over onze
Vlaamse pipi. Na wat zoekwerk hadden we door dat er een rat zat die daar al een
aantal dagen opgesloten zat omdat wij de deur altijd dicht deden. Nu eenmaal
dat je weet dat er een rat zit ben je niet meer zo scheutig om daar
bijvoorbeeld de suiker of de koffie gaan te halen. Dus hebben we een muizenval
gekocht met het idee dat de klus rap geklaard zou zijn. Niets was minder waar.
De eerste keer hebben we de rat de val horen verschuiven tot onder de koelkast
en zodat die klep niet kon openslaan. De tweede keer had ze gewoon de kaas van
de val gegeten. Dus vooraleer ik de derde keer kaas op de val wou leggen dacht
ik ‘ik al die val toch eerst eens testen met een borstelsteel om te zien of die
val wel werkt. En inderdaad dat ding deed het nog goed, maar ondertussen had
die borstelsteel mijn val helemaal kapot gemaakt. Dus geen muizenval meer en
nog wel een rat in de berging. Carina en ons Fie waren totaal geen helden in
muizenvangen dus moest Team ‘Smets-Goossens’ de klus klaren. Gewapend met 2
lege plastieken flessen en een borstel gingen we ten oorlog. We hadden het diertje
uit zijn schuilplaats gekregen en nu liep da gelijk ne volslagen doorgedraaide
kameleon door de keuken, springend tegen de deuren, Anne was gelijk ne wilde
‘Massaikrijger met haar flessen op da beest aan slagen en de Jo liep er nog
eens achter met een borstel om da beest ne gerellige tik te geven. Het beest is
uiteindelijk door nen tik van een lege waterfles buiten gekegeld en we hebben
ze nooit meer terug gezien. Iets later hoorden we de kippen van de onderburen
alarm slaan dus ik denk dat ze daar nu ergens zit.
Dinsdag zijn
we het schooltje van ons Fie gaan bezoeken, amaai zeer leuke en mooie school
ons Fie zag het direct zitten, maar ze moet nog wachten tot 3 september.
Volgende week gaat ze kennis maken met haar nieuwe Nieuw-Zeelands juf Sarah.
Dit weekend
hebben we nog een leuk uitstapje gedaan naar Arusha national park om ons wat te
ontspannen. Weeral veel beesten gezien, vooral mooie apen.
Zondag
genoten van het mooie weer en een lekkere BBQ. Het was een dubbel gevoel, leuk
en triest: Leuk omdat die blaffende hond (vooral ’s nachts) weg is en triest
omdat Carina morgen terug naar huis gaat.
